Η ιστορία του Σααλίμ από τη Σομαλία

Μία μέρα που πήγαινα στο σχολείο με τους φίλους μου κάποιος άρχισε να μας πυροβολεί. Ήταν πολύ τρομακτικό.

Κάνε κλικ εδώ για μεγαλύτερο χάρτη

Το 2006 πήγα να ζήσω με τη γιαγιά μου. Η μητέρα μου με έστειλε εκεί γιατί ήταν πολύ επικίνδυνη η ζωή στην πρωτεύουσα. Η οικογένειά μου αποφάσισε ότι ήταν καλύτερα για μένα να φύγω από τη Σομαλία. Πήγα στην Κένυα σε ένα καταυλισμό προσφύγων, όπου πηγαίνουν πολλοί Σομαλοί. Έμεινα 2μισι μήνες εκεί και μετά έφυγα για τη Ρουάντα. Έμεινα και εκεί για λίγο και μετά συνέχισα το ταξίδι μου στο Ιράν.

Έζησα πολύ δύσκολες στιγμές στο Ιράν. Εκεί αντιμετώπισα όλα τα προβλήματα που είχα και στη Σομαλία. Είμασταν κλεισμένοι σε ένα σπίτι μόνο Σομαλοί και μας έδιναν φαγητό μόνο μια φορά τη μέρα. Μας πήραν τα χρήματα και τα κινητά. Εγώ έκρυψα τα λεφτά μου μέσα στο παπούτσι μου. Μείναμε εκεί για δύο βδομάδες. Κάθε φορά που τους ρωτούσαμε πότε θα φεύγαμε από αυτό το μέρος μας χτυπούσαν και μας κλωτσούσαν. Αποφασίσαμε να κάνουμε απεργία πείνας και τότε ο διακινητής δέχτηκε να μας πάει στα σύνορα.

Όταν περάσαμε στην Τουρκία η κατάσταση ήταν καλύτερη. Στην Κωνσταντινούπολη βρήκα πολλούς ανθρώπους από τη Σομαλία. Έμεινα εκεί 5 μέρες και η μητέρα μου μου έστειλε λεφτά για να συνεχίσω το ταξίδι μου στην Ελλάδα, για να περάσω το ποτάμι.

Περάσαμε με δύο βάρκες, 9 άτομα σε κάθε βάρκα, από την Αφρική και το Μπαγκλαντές. Ήταν Φεβρουάριος του 2012 όταν περάσαμε το ποτάμι και μας έδειξαν το δρόμο για Αθήνα. Περπατούσαμε 3 ώρες, ήταν χειμώνας και χιόνιζε. Ρωτήσαμε που ήταν το αστυνομικό τμήμα και πήγαμε εκεί. Η αστυνομία με κράτησε εκεί για ένα βράδυ και μετά με άφησαν να φύγω.

Μου έδωσαν ένα χαρτί για να το δείχνω κάθε φορά στην αστυνομία. Έφυγα για την Αθήνα, όπου έμεινα 4 μήνες. Όταν ήμουν εκεί, η μητέρα μου μου έστελνε χρήματα, αφού δεν μπορούσα να βρω δουλειά.

Στην Αθήνα κάποιοι άνθρωποι μου πετούσαν μπουκάλια και πέτρες. Μία φορά που ήμουν με κάποιους φίλους, μας πέταξαν καυτό νερό για να φύγουμε. Ήμουν πολύ προσεκτικός λόγω της Χρυσής Αυγής. Μου είχαν πει να μην κυκλοφορώ πολύ έξω μόνος μου γιατί κινδύνευε η ζωή μου.

Η αστυνομία με πήγε αρκετές φορές στο αστυνομικό τμήμα. Την πρώτη φορά δεν ήξερα τι γινόταν. Δεν υπήρχε κάποιος διερμηνέας να μου εξηγήσει. Τον Αύγουστο του 2012 η αστυνομία με συνέλαβε ξανά. Με κράτησαν στο αστυνομικό τμήμα για 4 μέρες και μετά με μετέφεραν σε ένα κέντρο κράτησης στη βόρεια Ελλάδα, χωρίς ούτε καν να με ενημερώσουν. Η κατάσταση εκεί ήταν πάρα πολύ άσχημη. 4 μήνες μετά ξέσπασε μία εξέγερση. Εκείνες τις μέρες οι αστυνομικοί ήταν πάρα πολύ θυμωμένοι, μας χτύπησαν πάρα πολύ, με χτύπησαν και μένα, στην πλάτη και στο λαιμό.

Δεν είναι όμως όλοι οι Έλληνες που γνώρισα έτσι. Οι Έλληνες είναι καλός λαός και με έχουν βοηθήσει πολύ.

Δεν περίμενα ότι θα ήμουν υπό κράτηση τόσο πολύ καιρό. Είμαι πολύ μικρός και ψάχνω να βρω άλλους Σομαλούς για να με προστατέψουν εδώ μέσα. Δεν είναι καθόλου εύκολο να βρίσκομαι εδώ. Η μητέρα μου μου είπε ότι είμαι ανήλικος. Μου έστειλε όλα τα έγγραφα που αποδεικνύουν την ηλικία μου.

Περιμένω με αγωνία τη μέρα που θα βγω από εδώ μέσα. Για να βοηθήσω την οικογένειά μου. Κάθε φορά που μιλάω στη μητέρα μου αυτή κλαίει και περιμένει να τη βοηθήσω. Θέλω να τη φέρω σε ένα πιο ασφαλές μέρος.

-- Ο Σααλίμ είναι 17 χρονών, από τη Σομαλία,

Δεν μπορεί να πει την ιστορία του.
Για αυτό τη λέμε εμείς.

Μας την αφηγήθηκε σε ένα κέντρο κράτησης στη Βόρεια Ελλάδα την άνοιξη του 2013.