Λιγότερο από μισό τοις εκατό του ερημικού τοπίου του Τζιμπουτί είναι κατάλληλο για γεωργία. Ως αποτέλεσμα, σχεδόν όλα τα τρόφιμα της χώρας είναι εισαγόμενα, κάτι που αυξάνει περισσότερο το ήδη υψηλό κόστος της εξασφάλισης ενός θρεπτικού γεύματος. Με λίγο έδαφος για γεωργία και όχι μεγάλη βιομηχανία, οι περισσότεροι κάτοικοι του Τζιμπουτί πασχίζουν να ζήσουν. Περίπου δύο τρίτα του πληθυσμού της χώρας συνωστίζεται στην μεγάλης έκτασης πρωτεύουσα της οποίας η ταχύτατη και αυθαίρετη επέκταση έχει φέρει στα όρια εξάντλησης τους ήδη περιορισμένους πόρους και την ανεπαρκή υποδομή. Όσοι είναι αναγκασμένοι να ζουν σε αυτές τις αστικές υποβαθμισμένες περιοχές είναι κυρίως παράνομοι μετανάστες, άτομα που ζητούν άσυλο και φτωχοί κάτοικοι του Τζιμπουτί που έχουν φύγει από περιοχές που έχουν πληγεί από την ξηρασία.
